dan kau tanya dalam diam,
dengan mata kau biar pejam ;
bagaimana mungkin wujud sunyi
di riuh engkau berdiri?
satu-persatu hilang ertinya,
berdikit-dikit menyesak dada,
mahu kau lari dan bersembunyi,
tapi mana kau harus pergi?
haus--
tak terpuas lautan,
lapar tak terkenyangkan ;
kau tau--
namun tak kau akukan.
kau selongkar bumi langit petala,
sedang jawabnya lama kau ada.
maka perlu apa kau bongkargali,
kalau cuma diletak tepi?
sayu--
tak terjelas fikiran,
rebah tak tersambutkan ;
kau tau--
namun tak kau akukan.
apa kau cari yang sebetul-betulnya?
lama mana begini
--bertelanjang jiwanya?
haus--
tak terpuas lautan,
lapar tak terkenyangkan ;
kau tau.
sayu--
tak terjelas fikiran,
rebah tak tersambutkan ;
kau tau.
kau tau.
kau sayu.
kau rindu ;
--sama Tuhan.
- Fynn Jamal, Puisi Tepi Jalan
0 comments:
Post a Comment